Wyspa Południowa jest mniej ucywilizowana, ale jej krajobrazy są dużo bardziej widowiskowe niż pejzaże Wyspy Północnej. Charakterystyczna dla Wyspy Południowej jest jej różnorodność: niemożliwe do przebycia lasy deszczowe, wodospady spadające w głębokie fiordy, majestatyczne lodowce i zaciszne jeziora. Im bliżej Zachodniego Wybrzeża tym okolica staje się dziksza. Plaże nad niespokojnym Morzem Tasmana sąsiadują z wyniosłymi Alpami Południowymi. Dwa główne miasta Wyspy Południowej to Christchurch i Picton w malowniczym regionie Marlborough Sounds. Malborough to słoneczne równiny. ustronne zatoki i plantacje winorośli.
Marlborough
Najpopularniejszym nadmorskim regionem wypoczynkowym Wyspy Południowej jest Marlborough Sounds, obszar o bardzo silnie rozczłonkowanej linii brzegowej, stwarzający dobre warunki do up
rawiania żeglarstwa narciarstwa wodnego oraz łowienia ryb. Whale watching, czyli oglądanie z łodzi tych największych ssaków (nazywanych tu sperm whales) jest ogromną turystyczną atrakcją regionu. Wielka płetwa nurkującego wieloryba jest popularnym motywem widokówek i zdjęć. Oprócz wielorybów obserwować można tu także liczne delfiny i foki. Obfitość ryb i małżów przyciąga wędkarzy i poławiaczy, a nurkowie mają okazję penetrować wraki zatopionych statków.
Zwiedzanie
Pólnocny kraniec Wyspy Południowej przyciąga pięknem dzikiej przyrody, oferuje odpoczynek i zwolnione tempo życia, które dodatkowo cieszy wielu podróżników po przebyciu Cieśniny Cooka. Do prowincji Nelson i Marlborough można wygodnie dotrzeć z Wyspy Północnej, lecąc samolotem albo płynąc promem. Nowozelandczycy tłumnie przyjeżdżają tu na wakacje. Cieśnina Cooka tworzy naturalny komin dla północno – zachodnich prądów znanych jako „ ryczące czterdziestki”. Przy złej pogodzie zdarza się, że jest to najgorszy z krótkich odcinków na świecie. Tuż przy wejściu do Tory Chanel widać pozostałości po budynkach ostatniej stacji wielorybniczej w kraju. Zamknięto ją w 1964 r. – skończyła się epoka rodziny Perano, której członkowie łowili wieloryby za pomocą łodzi motorowych. Łodzie motorowe są nadal popularnym środkiem transportu i komunikacji. Podróż promem w głąb Tory Chanel i Queen Charlotte Sound pozwala zaledwie rzucić okiem na piękno krajobrazu. Brzeg zapraszają do zwiedzania i są usiane ustronnie położonymi domami. Komercyjne centrum Sounds to malownicze Picton, położone przy końcu Queen Charlotte Sound. Picton jest punktem początkowym głównej linii kolejowej na Wyspie Południowej i terminalem dla promów płynących przez Cieśninę Cooka.30 km na południe od Picton leży Blenheim, centrum administracyjne Marlborough. Wschodnie wybrzeże na południu prowincji aż po Canterbury jest wysokie i skaliste. Rejon Marlborough ciągnie się po Kaikoura .Świeżo złowione langusty pojawiają się na licznych przydrożnych straganach. Kaikoura to urocze, staroświeckie miasteczko , założone ponad 100 lat temu, aby wspomagać zabijanie wielorybów. Wieloryby można podziwiać również z pokładu samolotu. Drugą atrakcją Kaikoura są bardzo przyjazne ludziom delfiny.
Nelson
Nelson otrzymało prawa miejskie już w 1858 r. Było miastem bez dostępu do linii kolejowej i żyło przez długi czas w izolacji. Na uwagę zasługuje Suter Gallery i School of Music. Na północy miasta leży Founder Historic Park z trójwymiarowym labiryntem i ekspozycją nautyczną. W pobliżu Nelson znajdują się 3 wspaniałe, zalesione i górzyste parki narodowe: Abel Tasman National Park (najmniejszy w Nowej Zelandii – zajmuje zaledwie 23 tys. ha), Kahurangi National Park i Nelson Lakes National Park, z przepięknymi polodowcowymi jeziorami – Rotoroa i Rotoiti. Kahurangi jest drugim co do wielkości parkiem narodowym i siedzibą połowy z 2400 nowozelandzkich gatunków.