Mianem Słowackiego Raju określa się niewysoki płaskowyż wchodzący w skład Rudaw Słowackich w Karpatach Zachodnich. Chociaż pierwsza wzmianka pojawia się w dokumentach klasztoru pustelników z 1308 roku, to tak naprawdę nazwy dla określenia wielu kresowych form i jarów zaczęto powszechnie używać od 1921 roku. Obecnie znajduje się tam Park Narodowy.
W Parku znajduje się wiele interesujących form kresowych i lodowych. Przykładem może być Jaskinia Dobszyńska, uchodząca za jedną z największych grot lodowych na świecie. Znajduje się tutaj ok. 110 tys. m3 lodu. Odkryli ją w 1870 roku Eugen Ruffinyi, Gustaw Lang i Andreas Mega. Zaledwie pół roku później Jaskinia została udostępniona zwiedzającym. Charakterystyczne są dla niej rozmaite formy lodowe, które zastygły w najdziwniejszych kształtach. Zaledwie kilka kilometrów dalej znajduje się romantyczny jar, który zadziwia turystów licznymi ścieżkami, krętymi drogami, stromymi stokami i uskokami. Mnóstwo tu drewnianych mostów, które powstały z polecenia Ferdynanda Augusta Coburga. Nakazał on bowiem zbudowanie drogi łączącej jego kopalnie w dolinach Hronu i Hnilca.
Atrakcją Słowackiego Raju jest dzika przyroda oraz liczne gatunki rzadko spotykanej fauny i flory. Wystarczy wspomnieć, że w lasach jodłowo – bukowych można spotkać sasankę alpejską i liczne rośliny endemiczne. Poza tym występują tu również kozice, rysie, wilki, kuny leśne, orły przednie, jastrzębie gołębiarze, myszołowy i sokoły wędrowne. Przedstawicielką płazów jest salamandra plamista.
Park Narodowy dostępny jest dla turystów. Na jego terenie wyznaczono 18 rezerwatów przyrody. Ze względu na niezwykłe ukształtowanie powierzchni, zwiedzanie Parku jest możliwe dzięki rozlicznym półkom metalowym, drewnianym mostkom, łańcuchom i drabinom. Podróżni cenią sobie szczególnie trasę biegnącą przełomem Hornadu, której najwęższe odcinki można pokonać jedynie za pomocą ciągu metalowych półek zamocowany w litej skale. Umieszczono je zaledwie kilka metrów nad rwącym nurtem rzeki.
W samym sercu Parku Narodowego znajduje się Kláštorisko, czyli górskie schronisko powstałe na historycznym miejscu. Wieść niesie, że kiedy Beli Iv nie udało się odeprzeć ataku Tatarów w 1241 roku, uciekinierzy schronili się w Słowackim Raju. Na płaskowyżu w Grodzisku, które dawniej służyło Celtom, zamieszkali mieszkańcy Spiszu pod wodzą spiskiego hrabiego, Jordana. W podzięce za ocalenie życia ufundowali w 1300 roku klasztor. Niestety, jego położenie nie było zbyt dogodne, został więc w 1534 roku zburzony, ponieważ obawiano się, iż padnie ofiarą rabusiów, którzy zrobią tu sobie swoją kryjówkę. Obecnie prowadzi się tam liczne prace archeologiczne.